وقتی که فرد دیگر شغل خود را دوست ندارد و در رابطه با مراجعان و همکاری احساس ناکامی نموده و رفتار پرخاشگرانه دارد، احتمال دارد که به فرسودگی شغلی دچار شده باشد. اما چطور به این نقطه رسیده است؟ چه افرادی بیشتر در معرض ابتلاء به فرسودگی شغلی هستند؟ فریدنبرگر (۱۹۷۵)، این افراد را افرادی فعال و دینامیک می داند که با همه وجود، کار می کنند و خود را غرق در کاری که به عهده گرفته اند می نمایند و با شغل خود به طور جدی درگیری هیجانی پیدا می کنند (به نقل از نساج، ۱۳۸۲).
فرسودگی شغلی خصوصاً در بین افرادی که در مشاغل خدمات انسانی از قبیل آموزش، پرستاری و پزشکی مشغول به کار هستند، شایع است. نشانگان فرسودگی شغلی به دنبال سالها درگیری و تعهد نسبت به کار و مردم است. فرسودگی شغلی با کاهش در شور و شوق، آرمانگرایی و در خشنودی شغلی مشخص می گردد. مسلش و جکسون (۱۹۸۱)، در یک مطالعه پرسشنامه ای که به منظور سنجش جنبه های فرسودگی شغلی، شکل گرفت بعضی از مواردی که منعکس کننده ی نشانگان فرسودگی شغلی هستند به صورت زیر آمده است:
- از لحاظ عاطفی احساس می کنم نسبت به کارم بی تفاوت شده ام.
- از زمانی که به این کار مشغول شده ام نسبت به مردم بی تفاوتی تر شده ام.
- در مورد رفتاری که با ارباب رجوع ها دارم احساس ناراحتی می کنم.
- احساس می کنم در کارم بیش از حد زحمت
