همانطور که مطالعه کردید در بخش قبل خلاصه ای از افراد تاثیر گذار در روانشناسی صنعتی و سازمانی را بیان کردیم، افرادی از جمله روانشناسان و صنعت گران که به دلیل نیازشان و یا حرفه و علاقمندیشان وارد این حوزه از روانشناسی شدند و به درست و یاغلط سعی در ایده پردازی در این زمینه کردند و به گسترش آن پرداختند، در این بخش به ادامه توضیح در این حوزه می پردازیم، مطمئنا مطالعه این بخش جذاب تر از بخش گذشته خواهد شد زیرا اکنون شما بیشتر از صنعتی و سازمانی می دانید:
ردپای روانشناسی صنعتی- سازمانی در انجمن روانشناسی آمریکا:
تاریخچه رواشناسی صنعتی و سازمانی در APA به سال ۱۸۹۲ زمانی که روانشناسی به طور رسمی به عنوان یک علم مطرح شد بر می گردد. اگرچه در آن زمان فهم در مورد کاربرد این شاخه از روانشناسی بسیار ناچیز بود، اما از آن به عنوان راهی برای گسترش این حوزه استفاده شد. ۵۰ سال پس از تاءسیس APA روانشناسان طبق تقاضا نامه ای از این مرجع ذی ربط خواستار رفع نیازهایشان در حوزه کاری منجمله برنامه زمان بندی، قانون نویسی و غیره شدند. پیرو در خواست روانشناسان این انجمن، در قسمت روانشناسی بالینی بخشی را در سال ۱۹۱۹ تاسیس کرد که در حوزه شغلی مربوط به بالینیگران به برنامه ریزی می پرداخت، اگر چه هنوز در این زمان اثری از صنعت و سازمان در این نوع روانشناسی نبود. در همان ابتدا اعضای این بخش از روانشناسی تازه تاسیس متوجه شدند، که رسیدگی به حوزه کلینیک تنها هدف روانشناسی پیشنهادی آن ها نبوده و نیاز به گسترش دارد.
در سال ۱۹۲۱، انجمن روانشناسی مشاوره در نیویورک افتتاح شد. بخش عمده این انجمن شامل روانشناسی بالینی و آموزشی بوده و قسمت کوچکی از آن نیز به روانشناسی صنعتی تعلق داشت. در سال ۱۹۳۰ به جهت گسترش روانشناسی کاربردی و افزایش رضایت از این شاخه روانشناسی، انجمن مشاوره آمریکا بخش صنعتی خود را گسترش داد و به برگزاری جلسات سالانه پرداخت. در سال ۱۹۳۶، رئیس انجمن مشاوره، پیشنهاد تشکیل کمیته روانشناسی صنعتی را برای گسترش این شاخه داد. به علاوه یک مجله به نام مجله مشاوره در حوزه تخصصی در همان سال منتشر شد.
فشارهای موجود در داخل انجمن روانشناسی آمریکا برای گسترش شاخه روانشناسی کاربردی( صنعتی- سازمانی امروز) همچنان در حال افزایش بود. دز جلسه سالانه انجمن روانشناسی در سال ۱۹۳۶ گروهی از افراد مشغول در حوزه روانشناسی کاربردی خواستار سوق دادن این قسمت از روانشناسی به سمت روانشناسی صنعتی و سازمانی شدند. در سال ۱۹۳۷ انجمن روانشناسی کاربردی آمریکا(AAAP)[۱] تاسیس شد.
این انجمن مخصوص علاقمندان حوزه روانشناسی کاربردی بود و به طور روز افزون در حال رشد بود. انجمن شامل ۴ بخش بود که بخش D ان مربوط به حوزه صنعتی و تجارت بود. ۴ بخش این انجمن عبارت بودند از:
– بالینی
– مشاوره
– آموزشی- تحصیلی
– صنعتی و تجارت.
بعدها بخش روانشناسی ارتش هم به آن افزوده شد.
از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ بخش D،AAAP تخصصی ترین سازمان برای بخش روانشناسی صنعتی بود. اعضای انجمن روانشناسی و مشاوره انجمن روانشناسی آمریکا تنها عضوهای این یخش بودند. اهداف AAAP عبارت بودند از:
الف- ارتقای استانداردهای عملی روانشناسی کاربردی در حوزه تجارت، صنعت، خدمات عمومی و سایر زمینه های حرفه ای.
ب- ارتقای پژوهش و عمومی سازی این شاخه.
ج- تسهیل تبادل اطلاعات و تجربه در میان اعضا.
د- ارتقا رشد و پیشرفت فرصت های شغلی در این حوزه.
ه- در کل پیشرفت روانشناسی کاربردی.
AAAP در نهایت به عنوان بخش ۱۴ به APA اضافه گردید و این بخش به عنوان روانشناسی صنعتی و تجارت معرفی شد.( APA در کل دارای ۱۹ بخش می باشد.).
آنچه در زیر آمده است خلاصه انفاقات رسمی است که درحوزه روانشناسی صنعتی و سازمانی رخ داده است:
۱۸۹۲: انجمن روانشناسی آمریکا تاسیس شد.
۱۹۲۱: انجمن روانشناسان مشاوره نیویورک تاسیس شد. این بخش بیشتر شامل روانشناسی بالینی و آموزشی بود، اگر چه بخشی از آن به روانشناسی صنعتی تعلق داشت.
۱۹۲۲: مجوز ایجاد دو بخش روانشناسی آموزشی و صنعتی در انجمن روانشناسان مشاوره نیویورک، که البته در اینجا هیچ اقدام عملی شکل نگرفت.
۱۹۳۶: در نشست سالانه APA یک انجمن ملی برای روانشناسی کاربردی تاسیس گردید.
۱۹۳۷: انجمن روانشناسی کاربردی تاسیس شد.
۱۹۳۸: بخش D AAAP در روانشناسی صنعتی و تجارت ۸ حوزه را برای کار در این زمنیه معرفی کرد:
۱- مطالعه نیازهای شغلی.
۲- استفاده و گسترش آزمون ها و سایر تکنیک های علمی برای کارکنان.
۳- فرمول بندی بهترین روش هاس استفاده از انرژی نیروی انسانی در محل کار.
۴- سازمان دهی و سیستم دهی برنامه های آموزشی برای حداکثر استفاده بهینه از نیرو های فردی.
۵- تعیین شرایط بهینه کار.
۶- آنالیز و بررسی شرایط اجتماعی و اقتصادی صنعت برای بهبود بخشی به کار.
۷- آزمون و کنترل نیروهای محرک برای بهبود کار کارکنان
۸ – آنالیز عوامل انسانی در شرایط فروش و تقاضا.
۱۹۴۵: افزایش تعداد اعضای بخش D ( صنعت و تجارت) به ۸۵ نفر.
۱۹۴۶: عضو شدن بخش صنعتی – سازمانی به APA به عنوان بخش ۱۴.
۱۹۴۷: ترتیب بندی بخش سازمانی( جایگاه اعضا در انجمن) در بخش روانشناسی صنعتی و سازمانی.
۱۹۴۸: اضافه شدن بخش آموزش به روانشناسی صنعتی و سازمانی.
۱۹۵۳: برگزاری کارگاه های آموزشی در حوزه روانشناسی صنعتی و سازمانی.
۱۹۶۲: نام بخش به روانشناسی صنعتی تغییر کرد.
۱۹۶۴: کتل جایزه ای مربوط به طرح تحقیقاتی خود در این حوزه دریافت کرد.
۱۹۷۳: نام بخش به روانشناسی صنعتی و سازمانی تغییر کرد.
۱۹۸۳: افرادی به صورت پاره وقت در این حوزه مشغول به کار شدند.
۱۹۹۱: اولین جلد، کتاب های سازمان یافته در این حوزه گسترش یافت.
۱۹۹۵: راهنمای آموزشی متخصصان منتشر شد.
