رنگ روغن به تنهایی ملاک مناسبی برای تشخیص کیفیت روغن موتور نیست و فقط افراد متخصص می توانند تا حدودی با بررسی ظاهری و نهایتاً با انجام آزمایشات مربوطه، در مورد کیفیت روغن، اظهار نظر نمایند. مواد افزودنی مورد استفاده در روغن موتور، معمولاً موجب تیره شدن رنگ آن می شوند. روغنهای موتور مرغوب در اثر جذب براده های فلزات ناشی از سایش قطعات روی یکدیگر، دوده ناشی از احتراق،‌ گردوغبار و سایر آلاینده ها، تیره تر می گردند. اما تفاوت روغن کارکرده و کارنکرده در شفافیت آنهاست، بطوریکه روغن مناسب و دارای افزودنیهای ویژه، شفاف و کمی تیره است، اما روغن کارکرده علاوه بر تیره بودن، کدر هم می باشد. و این کدر (سیاه) شدن رنگ روغن موتور حین کارکرد، نشانة افت کیفیت روغن نبوده، بلکه نشانة عملکرد صحیح روغن در موتور و مصرف تدریجی افزودنی های روغن موتور می باشد و لذا سیاه شدن رنگ روغن موتور نشانة فرا رسیدن زمان تعویض آن نبوده و تا کیلومتر پیمایش توصیه شده خودروساز و شرکت تولیدکننده روانکار، کارآیی لازم را خواهد داشت. بنابراین چنانچه رنگ روغن پس از مدتی کارکرد تغییر ننماید، نشانه عدم توانایی انتقال مواد زائد و رسوبات از لابه لای قطعات و در نتیجه نامناسب بودن آن می باشد. ٣- نوع روغن موتور مصرفی باید با نوع موتور وسیله نقلیه متناسب باشد. در این مورد لازم است به دفترچه راهنمای اتومبیل مراجعه کرده و توصیه سازنده خودرو مدنظر قرار گیرد. ۴- استفاده از روغنهای مظروف تولید شده توسط سازندگان معتبر که روی بسته بندی آنها، مشخصات مربوطه شامل سطح کیفی و کیلومتر کارکرد مناسب درج گردیده است، مطمئن تر می باشد. ۵- تنظیم موتور به منظور جلوگیری از وارد شدن فشارهای اضافی روی قطعات آن و همچنین بررسی وضعیت روغن موتور ضروری است. ۶- شرایط عملیاتی کارکرد موتور از قبیل مدت زمان فعالیت،‌میزان بار وارده، دما، رطوبت و سایر عوامل محیطی، تاثیر مستقیم بر کارآیی و کیفیت روغن موتور دارند. ٧- تعویض به موقع فیلترهای هوا و روغن و نیز شستشوی بدنه خارجی موتور، موجب افزایش عمر روغن می گردد. ٨- کیفیت لاستیک و تنظیم باد آن، از وارد شدن بار اضافی بر موتور کاسته، لذا زمان تعویض روغن موتور را به تاخیر می اندازد. ٩- راکد ماندن روغن در داخل موتور دلیلی بر حفظ کیفیت آن نیست،‌بلکه باید پس از4 تا6 ماه برای روغنهای با سطح کیفی پایین و6 الی12 ماه برای روغنهای تولید شده با سطح کیفی بالا، روغن کارنکرده را تعویض کرد. برای تعیین زمان دقیق‌تر بایستی به توصیه های سازنده خودرو توجه نمود. ١٠- سطح روغن نشان داده شده روی میله اندازه گیری واقع در مخزن روغن، همواره باید بین دو علامت L و H باشد. بطور کلی این علامت اگر به L نزدیکتر باشد بهتر از این است که به H برسد. ١١- در صورت کاهش میزان روغن، روانکار سر ریز باید از همان نوع قبلی باشد. ١٢- داشتن گرانروی مناسب یکی از مشخصه های مهم روغن می باشد. استهلاک بیشتر،‌ افزایش حرارت قطعات موتور، مصرف سوخت بالاتر و دیر روشن شدن در هوای سرد از معایب عدم انتخاب صحیح روغن با گرانروی مناسب می باشد. ١٣- به منظور حصول اطمینان از کارکرد مناسب،‌ استفاده از روغنهای چند درجه ای یا مالتی گرید Multi Grade توصیه می گردد. ١۴- شرایطی نظیر رانندگی با سرعت بالا، طولانی مدت، دماهای بالا، نقاط با شیب تند و همچنین پیمودن مسافتهای بسیار کوتاه، خاموش و روشن کردن متناوب موتور، حرکت در ترافیک های سنگین شهری و درصد بالای گوگرد سوخت (مخصوص موتورهای دیزلی)، مصرف روغن را افزایش داده،‌از کیفیت و عمر آن می کاهند. روغنهای موتور : پایه اکثر روغنهای موتور، نفت خام می باشد که طی فرآیندهای پیچیده به محصول جهت مصرف نهایی در خودروها تبدیل می شود. وظایفی که روغنهای روانکار در موتور اتومبیل برعهده دارند، بطور خلاصه عبارتند از: ١- روانکاری: به حداقل رساندن اصطکاک و سائیدگی قطعات در حین کارکرد ٢- انتقال حرارت: خارج ساختن حرارت ایجاد شده در موتور و خنک کردن قطعات متحرک ٣- آب بندی: با تشکیل لایه ای از روغن بین پیستون و سیلندر در موتورهای احتراق داخلی به منظور جلوگیری از فرار گازهای متراکم ۴- حفاظت از سطوح قطعات فلزی: در مقابل زنگ زدگی و خوردگی ۵- ضربه گیری: در حین انجام اعمال مکانیکی روی قطعات ۶ - انتقال مواد: انتقال ذرات ناشی از سایش قطعات و نیز ترکیبات حاصل از تجزیه روغن و سوخت بخش اعظم وظایف فوق را مواد افزودنی یا ادتیوها که به روغن پایه اضافه می شوند، انجام می دهند. این مواد، در عین حال رنگ روغن را کمی تیره می کنند ولی از شفافیت آن نمی کاهند. روغنهای دنده : گیربکس (سیستم انتقال قدرت در خودروها)، توان ایجاد شده توسط موتور را به چرخها منتقل می کند تا اتومبیل به حرکت درآید. انتقال دهنده های اتوماتیک و دستی دو نوع متداول مورد استفاده در خودروها می باشند. همانند سایر قسمتهایی که در آنها تماس فلز با فلز وجود دارد، این بخش از اتومبیل نیز، نیاز به روانکاری مخصوص به خود را دارد. روان کننده ای که برای این سیستم مورد استفاده قرار می گیرد،‌ بایستی دارای سیالیت کافی بوده تا براحتی در سیستم- حتی زمانیکه هوا سرد است- توانایی گردش داشته باشد. از طرفی سازگاری مناسب با فلزات در تماس نظیر فولاد، برنز و یا دیگر آلیاژهای مس را دارا بوده، مقاومت شیمیایی بالایی در برابر اکسیداسیون و سفت شدن از خود نشان دهد و نیز روی قطعات لایه روانکاری پایداری ایجاد نماید. در مورد روانکارهای مختلفی که در سیستم های انتقال امروزی مورد استفاده قرار می گیرند، توجه به چند نکته ضروری می باشد: به هنگام خرید روغن دنده خودرو از درج عنوان »ای پی« (EP، ادتیو موثر در روغن دنده خودرو) روی ظرف خریداری شده، مطمئن شوید. در صورتیکه سیستم انتقال قدرت از نوع اتوماتیک باشد، حتماً بایستی از سیال انتقال قدرت اتوماتیک یا ATF استفاده شود. از روغن های دنده برای قسمتهایی نظیر جعبه فرمان و دیفرانسیل نیز می توان استفاده کرد، در این موارد حتماً به توصیه سازنده خودرو دقت شود. روغنهای دنده به علت ترکیبات ویژه ای که در فرمولاسیون آنها بکار رفته است، می بایست پس از ٣٠،٠٠٠ کیلومتر کارکرد و یا حداکثر یک سال، کاملاً تخلیه و با روغن جدید جایگزین گردد. مایع خنک کننده (ضد یخ- ضد جوش- ضد زنگ) هدف استفاده از سیستم خنک کننده در خودروها، خارج ساختن حرارت اضافی ایجاد شده در اثر فعالیت موتور است تا بدین ترتیب دمای بدنه فلزی موتور در محدوده مطلوبی، کنترل شود. مایعی که معمولاً در این سیستم استفاده می شود، آب است. اما برخی محدودیت ها موجب گردیده که آب، به تنهایی قادر به ایفای کامل وظایف یک سیال خنک کننده نباشد. مثلاً وجود آلیاژهای آلومینیومی در مناطقی نظیر سرسیلندر و بدنه موتور که حرارت زیادی ایجاد می کنند، باعث خوردگی حرارتی می گردد. بنابراین وجود مواد شیمیایی بازدارنده خوردگی در سیال خنک کننده الزامی می باشد. همچنین تغییرات دمایی در فصول مختلف سال، سبب می شود آب در دماهای زیر ۵ درجه سانتیگراد و بالای ۶٠ درجه سانتیگراد عملاً غیرقابل کاربرد باشد. به همین علت لزوم افزودن یک ماده کمکی به سیال خنک کننده احساس می شود. با کاهش نقطه انجماد آب در زمستان و افزایش نقطه جوش آب در تابستان به عنوان ضد یخ- ضد جوش در سیستم خنک کننده موتور اتومبیل به کار گرفته می شوند.لذا توصیه می گردد همواره سیستم خنک کننده حاوی ضدیخ - ضدجوش بوده و از تخلیه آن بعد از فصول سرد سال خودداری می شود. از جمله خواص بارز این محصولات می توان به مقاومت در برابر خوردگی و زنگ زدگی و سازگاری با کلیه قطعات پلاستیکی موجود در مسیر سیال خنک کننده اشاره نمود. این سیال در کلیه سیستم های خنک کننده انواع موتورهای درون سوز با نسبت های اختلاط متفاوت (با آب) قابل کاربرد می باشد. مهمترین مشخصه مایع ضد یخ- ضدجوش، کاهش نقطه انجماد و افزایش نقطه جوش آب است ولی در عین حال خواص زیر را نیز داراست: ١- محافظت قطعات در برابر خوردگی و زنگ زدگی ٢- ظرفیت بالای انتقال حرارت ٣- محلول در آب و غیرقابل اشتعال ۴- خاصیت ضد کف به میزان بسیار زیاد بعد از انتخاب سیال خنک کننده مناسب، دقت در رعایت نکات ذیل، موجب افزایش کارآیی سیستم خنک کننده خودرو می گردد: سیال ضد یخ